...	fimmtudagur, mars 18, 2004

Mr. Silk Got lucky.

Ég sagði að ég ætlaði að vera duglegur að skrifa þannig að hér er næsta skrif ......
.....
Ég hef áður minnst á nágranna minn þar ég bjó meðal vændiskvenna og hassreykinga manna, nafnið á kauða hef ég aldrei vitað en ég kalla hann gjarnan "Mister Silk" þegar ég hugsa til hans og gleðast yfir þeim árekstrum sem við höfum lent í, beint og óbeint.
Kannski ég byrji á að segja afhverju hann er kallaður Mr. Silk. Það er jú vegna þess að mínir skemmtilegustu árekstrar við þennan guðdómlega manna hafa einmitt farið fram þegar hann er einungis klæddur í bláu eða fjólubláu silki nærbuxurnar, reyndar með rettu í hönd og jafnvel í einum sokk en það er ekki það sem stingur í augun þegar þessi hrörlega vera biritst í klósetthurðinni með síðasta dropann eins og lifandi veru enn að dreyfa úr sér á framhlið silkinærbuxnanna. Dreyfa sér um svæði sem svo margir aðrir af hans kyni hafa áður komið, eins og að koma heim. Mr. Silk nikkar til mín með glotti þar sem rettan rétt hangir í uppþornuðu munnvikinu ( skrítið með sona drykkjubolta, þó þeir hafi drukkið kassa af bjór kvöldið áður þá líta þeir út eins og þeir séu að koma úr viku göngu í sahara daginn eftir), mér finnst eins og hann hafi bætt við einhverju lúmsku glotti þennan sunnudagsmorgun þegar ég sjálfur er frekar þreyttur eftir skemmtanir næturinnar og þarna staddur á náttbuxum og bol. Ég var orðinn djarfari með tímanum, farinn að fara fáklæddari fram og jafnvel án þess að fara í skó, maður bara passar sig að horfa niður svo maður geti þrætt framhjá pissublettunum á gólfinu og/eða pollunum. Eftir að hafa horft á MR Silk hverfa inní íbúðina sína hugs ég, æ nú er allt á floti ég ætti að sækja skó, ég ákveð samt að kíkja inn og kanna svæðið hver veit nema að þetta hafi verið dagurinn þar sem allt fór í klósettið. Ég veit að líkurnar er jafn miklar og að vinna í lottói að koma að hreinu klósetti á eftir honum en við vitum að fólk vinnur í lottói, við sjáum það í sjónvarpinu og lesum um það í blöðum, kannski var komið að mér að vinna.
Ég gægjist inn um dyrnar án þess þó að stinga inn fæti, skoða gólfið vandlega, ekki einn dropi, það læðist að mér sú hugsun að ég hefði nú frekar viljað eiga miða í lottói og vinna þar en að fá þennan vinning. En sona eru örlögin skrítin ..... maður veit aldrei hvenær maður vinnur og hvenær maður tapar. Ég typla inn á tánum og kem mér fyrir fyrir framan skálina, hlandstækjan er sterk sona eins og af ný pissuðu..... skrítið og ekki dropi á gólfinu, ég er rétt að kreysta fram fyrstu dropana þegar ég átta mig á stöðunni !!!!!, frosinn í sporunum reyni ég að ljúka mér af. Nú eru góð ráð dýr ég lít aftur fyrir mig þegar ég er að klára og sé að ég er að verða króaður inni og fljótt mun ég standa í polli af hlandi, toga, kreisti og hristi í flýti til að losa síðasta dropann. sný mér við og stekk út á síðasta augnabliki. Rétt áður en hringurinn lokaðist eins og þegar Rauðhafið drekkti þeim vantrúuðu, ég trúi.
Það rann upp fyrir mér að það var ekki ég sem hafði verið heppinn þennan morgun heldur Mr. Silk þvi að það er einginn leið að pissa svo hátt uppá veggina nema að maður sé með hann beinstífan, svo hátt að þetta skilaði sér ekki niður á gólf fyrr en ég var kominn inn og kominn í gang. Ég gefst upp, miði eða enginn miði... ég vinn aldrei, kaupi bara gúmmískó.

: )

skrifaði Finnsi @ 11:34

|

...

kvikindið er lifandi....

.......Jú jú ég lifi enn.
Hef ákveðið að breyta forminu á þessu bloggi mínu, komst að því að minn hversdagsleiki er svo leiðinlegur að ég nenni ekki að rifja hann upp til að skrifa hann niður......... ekki það að ég hafi verið duglegur við það hingað til ....híhí.
En hér kemur samt smá update frá því síðast ......... tilveran hefur verið grá í kulda, rigningu og roki. Þegar ég kom af klakanum var mér tekið sem þjóðhetju, með fána og tilheyrandi í flugstöðinni, gekk stoltur síðasta spölinn inní flugstöðinni haldandi að maðurinn með myndavélina á horninu væri í raun lúmskur Papparzzi ljósmyndari sem biði færis til að ná af mér mynd. Ég renndi hendinni í gegnum hárið og hugsði ("el vital", það væri eitthvað fyrir mig) sona eins og ég væri að velja mér auglýsingasamning. Ég dró "dvergana sjö" í skjól þegar ég labbaði framhjá manninum með myndavélina sona ef ske kynni að hann myndi smella af ..... það mættu mér þrjár fölar verur með fána sem þær varla höfðu mátt í að lifta sökum þreytu, sumir höfðu greinilega verið uppteknir við að skemmta sér á meðan ég var í burtu aðrir jafnvel byrjað gleðskapinn um leið og ég hafði yfirgefið landið.... Það sótti svo á mig sú hugsun síðar að þessar móttökur voru kannski ekki vegna þess að mín hafði verið sárt saknað heldur sökum samviskubits yfir því að fólk hefði kannski skemmt sér allt of vel í minni fjarveru ...... en þó kannski sumir meira en aðrir.
Grár hversdagskleikinn hefur svo herjað á mann allt þangað til nú í vikunni þegar vorið kom........ loksins .... jamm það var 18 stig í gær í köben þegar mest var.....frábært.

Reyndar er þetta frekar dökk lýsing á annars ágætum mánuði að mörgu leiti. Handboltinn rúllar og við erum að vinna eins og ljónin....höfum ekki tapað enn. og erum nú öruggir í efsta sæti deildarinnar þegar 2 lekir eru eftir af tímabilinu. Já og ég fékk netið heim .....jibbí .... þannig að nú get ég hangið á netinu heima og í vinnunni. Annars eru sjónvarpsmálin en í lamasessi næ 2 sjónvarpsstöðvum en þó ekki án vandræða og ég verða að sætta mig við suð og snjókomu ásamt því að flest fer fram í svarthvítu, þett er reyndar ágætt því ég hef tekið uppá því að lesa stundum bara í staðinn .... eitthvða sem ég var löngu hættur að stunda. En batnandi manni er best að lifa, segir orðtækið (held ég) þannig að ég hlýt að vera að vinna mér inn punkta áður en kallinn í skýjaborgum kallar mig á "pansion".
Í dag ætla ég að vinna, fara á handboltaæfingu og jafnvel svala þorstanum með einni Faxe Kondi og köldum Carsl´s special áður en ég leggst til hvílu.

ps. ætla að vera duglegur að skrifa á næstunni .... : )

skrifaði Finnsi @ 10:39

|